Oxenfree II: Test utraconego sygnału – Włącz, aby kontynuować

Mimo stosunkowo krótkiego istnienia, nazwa Pracowni Szkoły Nocnej może być wielu znana. Stało się tak dzięki Oxenfree w 2016 roku i Afterparty w 2019 roku. Obie są specjalnymi grami przygodowymi, ale właściwie można je nazwać także symulatorami chodzenia. Większość czasu poświęconego na zabawę to rozmowy. I jakie to są rozmowy! Cechą wspólną jest znakomity dubbing, choć podręczniki są równie wymagające. Jednak kierunek artystyczny, a przynajmniej atmosfera, są już różne w przypadku obu projektów, ale możemy podsumować stwierdzeniem, że w obu przypadkach otrzymujemy bardzo ładnie wykonany, kreskówkowy świat, doprawiony znakomicie opracowanymi tłami.

Dwa lata temu kupił je Netfliks i panowały ogromne obawy, co dalej. Na szczęście nic złego się nie stało, wypożyczalnia filmów, która działała, chyba wszyscy byli przy zdrowych zmysłach i nie chcieli zmieniać tego, co zadziałało – pozwalali chłopakom tworzyć, a nawet platformy nie były szczególnie ograniczone. Być może Oxenfree II: Lost Signals nie ukazało się wyłącznie na Xboksie, co jest historią chwytającą za głowę, ale ponieważ nie podano oficjalnego wyjaśnienia tej decyzji, nie wdawajmy się w niejasne spekulacje. To naprawdę dziwne tylko dlatego, że pierwsza część była przez jakiś czas dostępna wyłącznie na tej platformie.

Właściwie trochę trudno nazwać tę kontynuację kontynuacją, ponieważ historia, która rozgrywa się pięć lat później, ma nowych bohaterów. Będziemy kontrolować Rileya, który po powrocie do swojej rodzinnej Cameny otrzyma wyjątkowe zadanie: musi zainstalować nadajniki na wyspie. Nie robi tego wszystkiego sam, gdyż w osobie Jacoba dostaje nieco niechlujnego i połowicznego towarzysza, a Evelyn po drugiej stronie krótkofalówki będzie podążać ich śladami i analizować wyświetlane urządzenia.

Oczywiście, podobnie jak w pierwszej części, tutaj rozpętało się piekło, częściowo w postaci grupy kultystów, a częściowo poprzez skoki w czasie i przestrzeni. Poza tym bohaterowie muszą uporać się z własną przeszłością i przyszłością, ale nie chcę zdradzać więcej, może tylko tyle, że znana z pierwszej części Wyspa Edwardsa ponownie odegra rolę.

Cóż, ___atrakcyjność gry nadal tkwi w pachnących życiem dialogach. Wykonanie i tekst są na tyle dobre, że tym razem to właśnie one przyciągną graczy na ekrany. Fakt ten sprawia również, że zapomina się, że tym razem historia nie była zbyt udana, szczerze mówiąc, w niektórych miejscach czułem się już bardzo zmęczony i ciężko było mi za nią nadążyć. Oprócz licznych rozmów nie zabraknie oczywiście zagadek środowiskowych („Gdzie trzeba iść, jeśli drabina się zepsuje?”, „Czy możemy ją skrócić w jaskiniach, czy zgubimy się na zawsze” ?”) i możemy utrzymywać kontakt z kilkoma osobami za pomocą radiotelefonu. To drugie jest opcjonalne, ale dzięki temu oraz drobnym decyzjom, które czasem się pojawiają, możemy nieznacznie wpłynąć na przebieg skądinąd mocno liniowej historii, a zarazem na samo zakończenie.

Można powiedzieć, że być może Oxenfree II: Lost Signals jest trochę trudny do zinterpretowania jako kontynuacja, ale ci, którzy grali w pierwszą część lub Afterlife z pewnością dadzą jej wotum zaufania, niezależnie od tego, co powiem. Jeśli ktoś ominął prequel, to też może wrzucić, bo fabułę można rozumieć osobno (już wtedy, gdy nie wciąga się w jej śledzenie). Być może jedyną rzeczą, do której możesz podejść nieco poważniej, jest nieco długi czas ładowania pomiędzy lokalizacjami, ale prawdopodobnie nie odstraszy to również doświadczonych graczy przygodowych.

Egzemplarz testowy udostępnił twórca gry.