Test MSI Prestige PS42 Modern 8RC – solidna elegancja z możliwościami grania

Niedawno otrzymaliśmy do testów dziwnego mnicha. Linia produktów MSI Prestige jest w zasadzie przeznaczona dla osób pracujących w kreatywnych zawodach (a więc tam, gdzie na co dzień korzysta się z trio Photoshop-Illustrator-InDesign) i z jakiegoś powodu (powiedzmy integracja z Active Directory, a nawet cena) MacBook Pro odpada. Albo kolega jest po prostu hipsterem. 🙂 Zatem obiekt testu przyjechał z firmy MSI, a my za mały skining otrzymaliśmy model PS42 Modern 8RC.

Jeśli chodzi o wygląd, nie możemy powiedzieć ani słowa: piękna szarość szczotkowanego aluminium wita Cię wszędzie – i, jak czułam, duża jego część to naprawdę aluminium. Ekran to IPS o rozdzielczości Full HD i ładnych kolorach (nie wydaje mi się, żeby po prostu podnieśli nasycenie do nieba, choć pomiar kalibratorem mógłby powiedzieć inaczej). Klawiatura ma układ wyspowy, nie ma klawiatury numerycznej, więc klawisze są odpowiedniej wielkości nawet dla moich kiełbasianych palców. Mógłbym polemizować z układem: klawiatura laptopa zawsze wymaga kompromisów, ponieważ wszystko trzeba upchnąć na małej przestrzeni. To, co mnie tutaj niepokoiło, to miejsce Ű i Í, zwłaszcza tego ostatniego. Oczywiście jest to kwestia przyzwyczajenia i ok. po dwóch tygodniach nie wciskałbym lewego Shiftu zamiast Í, ale myślę, że można było to rozwiązać lepiej (powiedzmy, że zmniejszając wspomniany już lewy Shift, nadal byłby dość duży. A Ű nie jest oddzielone wystarczy z klawisza Enter, więc dezorientuje mnie to, gdy piszę (częściowo) na ślepo, gdy próbuję go dotknąć. To drobnostka, ale w sumie nie jest taka zła, wygodnie się na niej pisze, jest cicha i ma regulowane białe podświetlenie.

Touchpad jest średniej wielkości, na szczęście obsługuje także wykrywanie wieloma palcami, więc obsługa Windowsa 10 też nie jest straszna temu urządzeniu. To kwestia osobista, ale touchpad nie do końca mi się podoba, ale tym lepszym darzę szacunek, na jaki zasługują: i ten na to zasługuje, jeśli chodzi o dokładność i wygodę. Umieszczono tu także czytnik linii papilarnych, co też początkowo było dziwne. Spodziewałem się, że będzie to przeszkadzać, ale ze zdziwieniem odkryłem, że mój palec rzadko tam trafia, więc nie przeszkadza to. A jeśli już tego potrzebujemy, to przynajmniej nie spieszymy się jak nerwowy pawian, bo jest na wyciągnięcie ręki (lub lewy kciuk). Jego dokładność jest nienaganna, pomachał do mnie tylko raz lub dwa razy, ale nawet wtedy miałem tendencję do trzymania palca w niewłaściwy sposób. Nad klawiaturą znajduje się ładny, duży grill: to stamtąd wydobywa się dźwięk i ciepło (to drugie, gdy dużo jeździmy maszyną, w przeciwnym razie gorące powietrze ucieka tylną krawędzią). Co ciekawe, kamerka jest umieszczona pod wyświetlaczem i, o dziwo, jest całkiem ładna. 😉 Jeśli chodzi o łączność, dostajemy złącze HDMI, dwa porty USB 3.1 typu A i dwa porty typu C, gniazdo audio combo 3,5 mm oraz czytnik kart SD.

Niech przyjdzie insider! Ta konfiguracja jest wyposażona w procesor i7-8550U, 8 GB pamięci RAM, procesor graficzny GeForce 1050 Max-Q Design 4 GB i dysk SSD NVMe 512 GB. Z perspektywy gracza procesor na pierwszy rzut oka nie wygląda obiecująco, jednak podczas testu zostałem mile rozczarowany. Dziś żadna gra nie jest w stanie wykorzystać dodatkowej wydajności, jaką zapewniają 4 rdzenie/8 wątków, więc ta część jest w porządku. Bazowe taktowanie wynosi 1,8 GHz, co wydawało się niskie, ale na papierze maluch może turbo do 4 GHz, jeśli chłodzenie to wytrzyma – pamiętajcie, mówimy o ultrabooku i tam jest to poważny czynnik ze względu na ograniczone możliwości przestrzeń. Cóż, podczas gry czasami przez kilka chwil widziałem taktowanie procesora nieco poniżej 4 GHz, ale podczas rozgrywki wieloosobowej w Battlefield 1 dla 64 graczy był on w stanie utrzymać stabilne 2,5 GHz. Ponieważ na dole znajduje się wiele kratek w odpowiednich miejscach, bardzo możliwe jest osiągnięcie lepszych wyników dzięki chłodziarce do laptopa.

To, co mi się nie podobało i niestety nie ma to dobrego wpływu na wydajność, to fakt, że w komputerze jest tylko jedno gniazdo pamięci RAM: zależy to od okoliczności, ale fakt, że procesor uzyskuje dostęp do pamięci RAM tylko jeden kanał powoduje 10% utratę wydajności. 8 GB to obecnie absolutne minimum nawet na maszynę z dostępem do Internetu (Chrome pożera pamięć dużą łyżką), ale da się to przynajmniej powiększyć zamiennikiem – jeśli patrzę na grupę docelową, to jest to konieczne (ja nie myślałem o graczach, produkty Adobe są również bardzo popularne z wieloma pamięciami). VGA zapewnia minimum wymagane do dzisiejszych gier: nie jest bezkompromisowe w rozdzielczości 1080p, ale gra nie jest beznadziejna. A dysk SSD zapewnia mnóstwo miejsca na przechowywanie danych – tylko ktoś z tajemniczego powodu podzielił go na części o pojemności 300-160 GB. Po co? System Windows 10 może teraz zainstalować się ponownie bez szkody dla profilu użytkownika – a jeśli sprzęt się zepsuje, czy ma znaczenie, gdzie spróbujemy go zapisać? Dawno minęły czasy, kiedy łatwiej było ponownie zainstalować komputer, formatując tylko partycję dysku twardego. I nie mogłem nawet za bardzo tego zmienić, ponieważ pomiędzy nimi znajdowała się własna partycja odzyskiwania MSI. Hej…

A jak odtwarzasz muzykę podczas grania? Jeśli ktoś potraktuje wycie wiatru jako muzykę… 😀 Żarty na bok, gdy maszyna jest obciążona, skądinąd bardzo ciche wentylatory osiągają wysokie obroty. Nawet podczas dłuższej rozgrywki nie będą niepokojąco głośne, jednak zdecydowanie zaleca się w tym przypadku użycie słuchawek – i oczywiście tolerancję otoczenia. Dobrze radzi sobie z tytułami o mniejszym apecie (Abzú, Tony Hawk Pro Skater HD, Descenders), przy bardzo ostrożnym podejściu do antyaliasingu można uzyskać stabilne 60 kl/s podkręcając pozostałe opcje graficzne. Fortnite i Overwatch też nie działają źle, choć w tym przypadku trzeba trochę bardziej wejść w ustawienia i cofnąć kilka rzeczy – ale ok. działają również szybko przy średnich ustawieniach. Test prędkości innych gier, które wypróbowałem z zastosowanymi ustawieniami, można obejrzeć w galerii, tutaj wolałbym podkreślić dziwne dla mnie rzeczy.

Forza Horizon 4 jest zaskakująco piękna, nawet przy okrojonej grafice i choć nie była całkiem stabilna przy 60 fps, to była blisko tego. W Ashes of the Singularity przy prędkości 30 kl./s można już grać płynnie w standardowej jakości – najbardziej zaskoczyła mnie różnica pomiędzy obciążeniem systemu DX12 i Vulkanem: według znaków radzimy sobie lepiej z Vulkanem (to może się przydać dla graczy DOTA2). F1 2018 niedawno otrzymało tryb DX12, w zasadzie już w trakcie pomiaru był uruchomiony. Jeśli wiedział o tym podczas deszczu w Monako, to w „normalnych” warunkach nie powinno być tak źle. Deus Ex: Rozłam Ludzkości zaskoczył mnie: silnik Dawn wydaje się potrzebować więcej kakao (średnio 26-28 klatek na sekundę), ale podstawowy silnik Rise of the Tomb Raider niemal poszybował w górę!

Oceniając MSI Prestige PS42 Modern 8RC jako gracz, mogę powiedzieć, że w zasadzie miło się rozczarowałem. Być może obecne ok. Za cenę 420 000 HUF można kupić mocniejszy laptop dla graczy, ale z pewnością będzie on znacznie cięższy (ten ultrabook według danych fabrycznych waży 1,19 kg). Nawiasem mówiąc, projekt jest również przyjemnie elegancki, dzięki czemu można go wykorzystać nawet podczas negocjacji biznesowych. Maszyna do pracy i maszyna do gier w jednej formie ultrabooka? Myślę, że znaleźliśmy jednego!